نویسه جدید وبلاگ
متن نویسه...حرف دلم خواستم گفت روکن به میخانه لبیک
ایمان و امن و امان است پیمانه پیمانه لبیک
دُردی کش هجر و داغم، جز غم نیامد سراغم
عشق است دُردانه ی جان، درد است دُردانه لبیک
فرق من و دل همین بود من ماندم و رفته رفته
بالی ست بر شانه ی دل، شالی که برشانه لبیک
از بس شکستیم سر خود، آیینه بستیم در خود
از شیشه های شکسته پر شد پریخانه لبیک
از شیشه های شکسته پر شد زمین و زمانه
پر شد زمین و زمانه بیرون شواز خانه لبیک
جمعی حقیقت ندیده افسانه گفتند و خفتند
کــآ فــر حقیقـــت ندارد مانند افسانه لبیک
دل را چراغان او کن، با گریه ای شستشو کن
بیرون شو از خانه ی دل،مردانه مردانه لبیک
پیوسته جانانه لبیک، تا باده ای هست لبیک
دست طریقت بگیرید، سر رفته پیمانه لبیک
بسم الله الرحــــمن الرحـیــــــم
«قالَ الّــذی عندَهُ عِـلـمٌ مِنَ الکِتابِ
اَنَا آتیکَ بِه قَبلَ اَن یـّـَرتَدَّ اِلَیکَ طَرفــُکَ
فَلَــمـّا رَآهُ مُستَقـراً عـِندَهُ قالَ
هـذا مـِن فضلِ رَبی ... ....»
( آیه 40 سوره النمــــل )
گلو پرور
خــِــرمنی زگل دارم برســـرکه افـــــشـانم
چون بهارو فروردین پر شکوفه شد جانم
نظم همچوعو دم را می پر ا کنم هر دم
بوی عطر جـانم را مطربی نمی دانم
ای نسیم جان پرور از کنار من بگذر
همچو موج سرگردان بیش از این نمی مانم
رنگ یاسمن دارد باغ لاله و ســــوسن
بوی نستر ن خیـزد از دل شبستان
بــــزمی و خـرابا تی حال من نمی داند
عاشــــقم ولی جانا زین سبب پریشـانم
گر نهــــال اُمیــد م شــد درخت بــــارآور
چون درخت بار آورخود مطیع فر مانم
نغمـه های جانم را نغمه خوان گلوپرور
تا دمی بیــــاسایم در زلال چـــشمـانم
جان چه قابلی داردای «طریقت » مسکین
برسر عزیزانم برافشـا نم جان خود
اولاسفند ۱۳۹۰ = 27ربیع الاول
